De sleutelelementen van een goede drijfjacht zijn een comfortabel verblijf, strakke organisatie en een druk bezette wildstand. Dat laatste is uiteindelijk nog het belangrijkst.
Een hotelkamer die niet smetteloos schoon is wordt nog oogluikend toegestaan wanneer de driften vol wild zitten. Veel wild maakt veel goed. En dan nog het liefst evenhoevigen met een zwarte kleur. Voor een gedreven ree maakt niemand een reis van 1.000 km of verder. Maar zwart- en roodwild zorgen voor sensatie in de drift. Dat roept nog fellere emoties op bij drijvers en honden. Voor jagers is dat niet anders: met varkens en herten is het vuurwerk.
Maar dat is ook het knelpunt waar fervente aanhangers van de drijfjacht tegenwoordig mee te kampen hebben. De wilde zwijnenpoel die ooit bodemloos leek droogt langzaam maar zeker op. Dat hebben we deels te danken aan de Afrikaanse varkenspest die nog steeds grote happen uit de bestanden neemt.
Maar de hand kan ook in eigen boezem. Na de intrede van nachtzicht en warmtebeeld is de lengte van ons jachtseizoen verdubbeld. Er ging letterlijk een nieuwe wereld open: die van de nachtjacht. Voor schadebestrijding en gewasbescherming zijn deze thermische hulpmiddelen een zegen. Aan de andere kant schiet je er ook bijna zoveel mee als je zelf wilt. Dat heeft logische gevolgen: wat doorheen het jaar geschoten wordt kan er in november niet meer zitten.
Precies dat is er momenteel in grote delen van Polen gaande. De uitgeloofde premies voor het preventief schieten van zwartborstels zijn voor de jachtclubs hoog genoeg om de populatie duchtig te snoeien. Duizend beroepsjagers met dezelfde taak belast zorgen voor een verdere daling van de curve.
Om jagers alsnog te verleiden op drijfjacht te komen wordt roodwild als pasmunt ingezet. Er gaan meer herten in de pot en ook de kaalwildkraan krijgt een draai naar links. Het laat zich raden wat ’s avonds het talrijkst op het tableau ligt. Vanzelfsprekend het wild dat het gemakkelijkst te raken is: grote hindes. Het staat buiten kijf dat er altijd veel roodwild in Polen heeft gezeten, maar hoe lang kunnen jachtclubs en buro’s de hertencompensatie nog volhouden?
Natuurlijk is het niet overal kommer en kwel. Ze worden steeds schaarser maar er zijn nog Poolse revieren waar je een goede drijfjacht kunt beleven. Door het oprukkende virus reist alleen de vraag of dit over acht maanden nog steeds het geval is. Gelukkig zijn er alternatieven. Het weer zal steeds een allesbepalende factoren blijven maar er zijn nog landen die je wildverwachting inlossen.
In Tsjechië kun je nog deelnemen aan een drijfjacht waarbij je ’s avonds voor een tableau staat dat meerdere rijen telt. Tsjechië klinkt ver maar ligt in feite dichterbij dan Polen. De weg ernaartoe laat zich in de regel vlotter rijden dan de drukkere A2 richting Berlijn.
Sinds 2017 weet de lidstaat zich officieel virusvrij verklaard van de Afrikaanse varkenspest. Inmiddels kan de zwartwilstand weer doorgaan voor gezond zonder excessen. Elke jachtdag liggen er wel breuken op de flanken van overlopers, zeugen en keilers. Het merendeel van het tableau wordt echter ingenomen door ander mooi wild.
Reeën zijn een ‘no go’ in Tsjechië maar allerminst een gemis door de aanwezigheid van sikawild en moeflons. Niet zelden komen ze in gemengde roedels voorbij de schietlijn wat een bijzondere aanblik oplevert. Vaak ligt de focus tijdens de eerste twee jachtdagen op sika’s en moeflons, aangevuld met wilde varkens.Op dag drie jagen we als het ware in de achtertuin van Praag op slechts een kwartier van de Tsjechische hoofdstad. Het revier staat bekend als roodwild kerngebied, daarnaast mag je hier ook meer zwijnen verwachten. Zelfs sikaherten en damwild kunnen door de drijvers op de lopers worden gebracht.
Direct aan het revier staat een gezellig jachthuis waar het ’s middags tijdens de lunch goed toeven is. In een gezellige setting wordt de innerlijke mens versterkt met schalen vol heerlijke hapjes, een barbecue en Tsjechisch gebak.
Organisatorisch hebben de Tsjechen hun zaken verder goed voor elkaar. Voor jagers die een kwaliteitsvolle drijfjacht zoeken met sika’s, moeflons en roodwild in een hoofdrol wacht in Tsjechië een mooi driedaags avontuur. Lovu zdar!
Van alle gerenommeerde zwartwildlanden hangt alleen bij Turkije en Kroatië de vlag niet halfstok. Een drijfjacht in Kroatië telt drie tot vier driften per dag. Hier zitten nog varkens. Naast vossen en goudjakhals is dit ook de enige wildsoort die gedreven bejaagd mag worden. Reeën en herten zijn te schonen maar dat maakt de jacht alleen maar gemakkelijker. Alles staat namelijk afgestemd op code zwart. Zowel de drijvers, honden als de volledige organisatie.
Het jachtgebied ligt in de provincie Bilogora, op drie kwartier van de nationale luchthaven in Zagreb. De totale oppervlakte van het jachtgebied bedraagt meer dan 20.000 hectare. Het glooiende terrein staat vol dekking van opgeschoten beuk en jonge eikenbomen. Een beter biotoop kan het zwartwild zich amper wensen.
Kroatië heeft niet alleen veel zwijnen maar ook een uitstekende organisatie. Ze houden er bovendien een eerlijke prijsstelling op na, volgens het principe ‘loon naar werken’. Naast het basisbedrag voor het verblijf, transfer en maaltijden bepaalt het succes van de dag de hoogte van de afschotpremie. Alleen wat ’s avonds op het tableau ligt wordt in rekening gebracht. Een goede dag wordt zodoende beloond terwijl een onverhoopt mindere dag overeenkomstig vereffend wordt.
Stel dat de volgende dag tijdens het nazoeken nog een keiler wordt gevonden. Dan krijgt de jager in kwestie wel de tanden overhandigd maar verder komen er geen extra kosten bij. Keilers zijn bij het afschot overigens inbegrepen, ongeacht de lengte van de houwers.
Ook al blaakt de wildstand in beide landen van een goede gezondheid, toch zijn ook Tsjechië en Kroatië geen onuitputtelijke bronnen. Om de kwaliteit zo hoog mogelijk te houden is het aantal drijfjachten daarom beperkt. Informeer tijdig naar beschikbare plaatsen, vooral wanneer je een drijfjacht met een eigen groep wilt vastleggen. Dit kan zowel telefonisch +31 (0)85 400 96 96 als per mail via info@outings.nl.
