Jagen in Duitsland is uitgegroeid tot een begrip onder jagers van de Lage Landen. Met duizenden zijn ze, die jaarlijks het dichtste buurland in Oostelijke richting bezoeken. Mocht elke jager een oranje stip vertegenwoordigen dan zouden de deelstaten Noordrijn-Westfalen en Rijnland-Palts volledig oranje kleuren.
Want direct over de grens is het al mooi jagen, met revieren in de Eifel en Hunsrück als absolute pleisterplekken. Hier zijn al hoge bestanden reewild en everzwijnen te vinden. Maar ook herten die meestal als wisselwild en soms als standwild in revieren voorkomen. Dit wordt door de Duitsers ‘Rotwild Kerngebiet’ genoemd.
Een enkeling heeft zelfs het geluk van aanwezige moeflons in zijn jachtveld. Een soort die overigens zeer standvastig en trouw is aan een bepaald gebied.
Een uitzondering daargelaten is grofwild de nummer één reden waarom buitenlandse jagers naar Duitsland trekken. Roodwild, zwijnen, moefons, damwild en reeën staan allemaal op de nationale wildlijst. Maar ook sikaherten en gemzen komen voor.
Ondanks de opkomst van de wolf zit het aandeel ‘Schalenwild’ nog steeds op een hoog niveau, met het ree ruim op kop, waarvan er jaarlijks meer dan een miljoen worden gestrekt. Het biotoop van bossen, afgewisseld met weilanden en landbouwgrond is dan ook ideaal voor deze gewaardeerde wildsoort. Zelfs overdag zie je ze staan wanneer je door Duitsland rijdt, soms wel in sprongen van twintig veldreeën en meer.
Waar het ree zich thuisvoelt is het wilde zwijn niet veraf. Dat blijkt opnieuw uit de statistieken van het ‘Deutscher Jagdverband’. Bijna 600.000 stuks zwartwild brachten jagers vorig jaar naar het nationale tableau. Een daling van 28% ten opzichte van het voorgaande seizoen, maar een aantal dat voor dit jaar weer hoger wordt ingeschat. De oprukkende Afrikaanse varkenspest heeft de overheid immers doen besluiten meer zwijnen te schieten om verspreiding te voorkomen.
Wie gaat jagen in Duitsland wordt ondergedompeld in de wereld van jachtethiek. Meer nog dan bij ons het geval is houden onze buurlandjagers vast aan eeuwenoude normen en tradities. Zoals het uitdelen van de breuken aan het tableau, de ‘Strecke’ genaamd. Een plechtig moment waarbij de jachtheer elke schutter persoonlijk feliciteert. Dit doet hij door eerst de hand te schudden om vervolgens de fortuinlijke jager een dennentak te overhandigen die hij weer op zijn hoed steekt.
Wist je trouwens dat er vroeger in het bos ook gecommuniceerd werd met breuken? Daar komen we later op terug. Een andere traditie zijn de jachthoornblazers die ’s morgens de dag openen en na de jacht opnieuw hulde brengen maar dan aan het gestrekte wild.
Elke soort heeft zo een eigen melodie. Omwille van hygiënische redenen kan het overigens zijn dat bijna al het wild na de jacht in een koelcel wordt gehangen. Slechts één stuk grofwild van elke soort wordt dan op het tableau gelegd. Dit noemen ze een ‘Symbolische Strecke’.
Elk Duits weiland of veld heeft er minstens één en vaak meerdere hoogzitten. Om ze onderweg proberen te tellen, kom je handen en vingers te kort. Je kunt er dan ook niet naast kijken want nergens zie je er meer dan bij onze Oosterburen. Ze worden ook massaal benut en niet alleen door de Duitsers zelf.
Ook wij beschikken over een gezonde, aangeboren dosis zitvlees. Met plezier beklimmen we de ladder om boven te genieten van het weidse uitzicht, te wachten op de wilde zwijnen of te loeren op een grote bronstbok. Tegen een gunstig tarief kan er in Duitsland nog worden aangezeten om buit te maken.
Vaak is er nadien de mogelijkheid om het gestrekte wild mee naar huis te nemen. Ook bij Barrel and Boar Outings kunt u een mooi weekend aanzitten, alleen of met vrienden, in een prachtrevier met een hoge, gevarieerde wilddichtheid. Naast ree- en zwartwild heeft dit 900 ha hoogwildrevier een vaste populatie moeflons en damherten als wisselwild.
Van oktober tot half januari wordt de hoogzit ingeruild voor de kleinere kansel. Een spannende tijd is aangebroken waar jagers een jaar lang naar uitkijken. De tijd van de drukjachten! Een groots, gezellig samenkomen van waidmannen en -vrouwen, maar ook van drijvers en jachthonden die een belangrijk aandeel hebben in het succes van deze jachtdag.
Organisatorisch hebben de meeste revieren hun zaken goed op orde. Zo blijft het verbazingwekkend hoe geolied het uitzetten van de ‘geweren’ verloopt, terwijl dit aantal in de regel schommelt tussen 40 en soms wel 150 jagers. Meestal eindigt de jacht op een afgesproken uur en wordt er nadien samen gegeten in het bos of een andere verzamelplek. ‘Schüsseltreiben’ is de term die de Duitsers hiervoor gebruiken.
Na het vullen van de magen volgt het tableau met felicitaties en een welgemeende ‘Waidmannsheil’ van de jachtheer aan de schutters. Dan is het aan de blazers die met jachthoorngeschal de jachtdag afsluiten. Drukjachten hebben een eigen, uniek karakter. Wanneer je gaat jagen in Duitsland dan moet je daar een keer van geproefd hebben!
Duitsland was een van de eerste landen waar het gebruik van loodvrije munitie werd opgelegd. In ieder geval in sommige deelstaten zoals Schleswig-Holstein, Nordrhein-Westfalen en Baden-Württemberg. Voor de jacht op private gronden kan dit per deelstaat nog wel eens verschillen, maar het staat vast dat op alle staatsjachten enkel met loodvrije munitie geschoten mag worden.
Informeer je daarom goed voordat je gaat jagen in Duitsland. En wil je op zeker spelen, schakel dan volledig over op loodvrije munitie waar tegenwoordig goed presterende patronen van te vinden zijn.
Je vuurwapenpas mag dan wel Europees zijn, als je wil jagen in Duitsland moet je beschikken over een Duitse jachtakte. Mogelijkheden hierbij zijn het nemen van een tijdelijke gastakte, een jaarvergunning of een jachtakte voor drie jaar. Mits je over de juiste documenten beschikt is dit vrij eenvoudig te regelen.
Er zijn zelfs mensen of bureaus gespecialiseerd in het bemiddelen voor een Duitse jachtakte. Nimrodia uit Haaksbergen neemt deze taak bijvoorbeeld graag op zich. Op hun website www.nimrodia.nl vind je alle informatie, prijzen en in te vullen documenten. Ook voor een cursus ‘Kundigen Person’ kun je bij Nimrodia terecht.
Waar de kleinwildstand stelselmatig daalt en grofwild toeneemt is er nog andere soort die een constante groeicurve laat zien. Na tientallen jaren van afwezigheid is de wolf opnieuw talrijk vertegenwoordigd in Europa. Dat het grote roofdier zich ook in Duitsland thuisvoelt is wel het minste dat je kunt zeggen. Van de eerstgeboren welpen in het jaar 2000 is er volgens de laatste peilingen in 2019 een nationaal bestand van 1300 wolven.
Deelstaat Brandenburg huisvest veruit de meeste wolven met 41 roedels, gevolgd door Sachsen, Niedersachsen en Sachsen-Anhalt. Tot op heden is de jacht op Canis Lupus nog verboden, een versoepeling van de wetgeving lijkt echter in de maak. Andere landen hebben hier al wel meer duidelijkheid in geschept. Frankrijk heeft bijvoorbeeld een bovengrens ingesteld met een maximum aantal van 500 wolven.
